9/7/2010

Το δωμάτιο μαζεμένο στην εντέλεια.Όλα τα φώτα κλειστά. Εγώ ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου και κοιτώντας προς το μέρος που είχα  ακουμπήσει την βαλίτσα μου άκουγα μουσική και σκεφτόμουν το αύριο. Ενώ ήθελα τόσο πολύ να έρθει η στιγμή να φύγω για την κατασκήνωση, είχα τόσο άγχος για το τι είχα να αντιμετωπίσω εκεί μέσα...φόβος...Όχι για το αν θα τα κατάφερνα [λίγο πολύ όλοι βρίσκουμε τον τρόπο και τα καταφέρνουμε...] αλλά για το αν θα έκανα καλά την ''δουλειά'' μου...Δεν ήταν δουλειά στην πραγματικότητα...έτσι είχα πει στους γονείς μου για να φύγω, ''πάω για να μαζέψω λίγα λεφτά και για την εμπειρία..''. Βλακείες ήξερα ακριβώς γιατί πήγαινα... Ήθελα να ξεφύγω από όλους και από όλα...Απλά ήθελα την ηρεμία μου για λίγο καιρό... Στο μόνο άτομο που είπα την αλήθεια ήταν η κολλητή μου.. Δεν ήξερα πως να της το πω.Όταν πήρα την απόφαση της λέω ''Σποράκι μου επιτέλους το κεφάλι σου θα ηρεμήσει, φεύγω για ένα μήνα ομαδάρχισσα σε μια κατασκήνωση!''. Εκείνη την ώρα που της το είπα,αν και από το τηλέφωνο κατάλαβα ότι στεναχωρήθηκε... Βέβαια δεν το έδειξε...έκανε ότι μπορούσε για να μου δώσει κουράγιο και δύναμη...

[Η ώρα 10:30 το πρωί]

Πετάχτηκα από το κρεβάτι πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι μου... ακόμα η μουσική έπαιζε στο κινητό... 

Μετά από καμιά ώρα εμφανίστηκε το Σποράκι μου στο σπίτι και με βοήθησε να μαζέψω τα τελευταία μου πράγματα... Όταν ήμουν έτοιμη βάλαμε τα πράγματα στο αμάξι και μπήκαμε μέσα.Θα πηγαίναμε με τους γονείς μου να την αφήσουμε στο σπίτι της. Όταν φτάσαμε με φίλησε,μου έδωσε ένα γράμμα και μου είπε ''θα μου λείψεις και να προσέχεις...''. Μετά από λίγο αποφάσισα να ανοίξω το γράμμα μου...!Από τις δύο σελίδες που είχε γράψει μου έμεινε η εξής φράση: ''Θα περιμένω με ανυπομονησία να γυρίσεις...Θα μου λείψεις... Σε αγαπώ <3 '' 

               Η μαφία σου :)